به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

اخذ مالیات از ۴ میلیون مودی از طریق خود اظهاری

تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۶۶۷۵۰

سیدهادی سبحانیان در همایش سیاست‌های مالی و مالیاتی کشور  با بیان اینکه  در اسناد بالادستی همواره اعلام شده است که باید از منابع و بودجه نفتی فاصله گرفته و به سمت منابع پایدار مالیاتی حرکت کنیم گفت: اما با این وجود بررسی‌ها نشان می‌دهد که  دستاورد مهمی طی سال‌های گذشته در این حوزه به دست نیامده است.

وی در پاسخ به این  سوال که چرا کشوری که نفت دارد باید مالیات پرداخت کند، گفت: نفت یک سرمایه است و باید برای آینده ذخیره شود و  نباید صرف امور جاری کشور شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین قیمت نفت در اختیار کشور نیست و شیر نفت در اختیار نهاد‌های بین المللی است.

۵۰ درصد از منابع بودجه سالیانه از طریق مالیات تامین شد

رئیس کل سازمان امور مالیاتی با بیان اینکه  در سال ۱۴۰۲ حدود ۵۰ درصد از منابع بودجه سالیانه از طریق مالیات تامین می‌شود که این عدد در سال ۱۴۰۰ حدود ۳۰ درصد بود گفت:  در این حوزه با سوالات جدی از منظر مردم مواجهیم. برای اینکه امر مالیات ستانی به یک امر لازم و ضروری در افکار عمومی تثبیت شود مستلزم آن است که دانشگاه‌ها و اندیشکده‌های ما به معنای واقعی کلمه به صورت تخصصی به این موضوع بپردازند.

وی  با تاکید بر اینکه  مردم باید بدانند مالیاتی که می‌پردازند در حوزه زیرساخت‌ها و آبادانی کشور هزینه می‌شود گفت: بحث بعدی تربیت و به کارگیری مشاوران مالیاتی است که در سازمان دنبال می‌شود. استفاده از این مشاوران می‌تواند نقش مهمی را در ترویج فرهنگ مالیاتی در کشور ایجاد کند.

رئیس سازمان امور مالیاتی، رویکرد دیگر را حرکت به سمت یک نظام مالیاتی داده مبنا و سیستمی اعلام کرد و گفت: در گذشته یک نظام مالیاتی سنتی داشتیم که هم اکنون با حرکت پرشتاب به سمت تکامل مبتنی بر داده می‌رویم. این منجر به رضایت خاطر مودیان می‌شود.

او با یادآوری این موضوع  که اجرای قانون پایانه‌های فروشگاهی و سامانه مودیان یکی از اقدامات در این زمینه است گفت:  مالیات چهار میلیون مودی در مشاغل صرفا از طریق اظهار خود آن‌ها اخذ می‌شود. این هنر یک نظام مالیاتی مطلوب است که به گونه‌ای با مودی تعامل کند که مودی خیر و صلاح خودش را در اظهار درست بداند.

وی افزود: بخش زیادی از گلایه‌ها ناشی از میزان مالیات پرداختی نیست بلکه ناشی از تبعیضی است که ممکن است بین آن‌ها و دیگر افراد باشد. اما اگر بدانند همه چیز به صورت سیستمی محاسبه می‌شود قطعا نارضایتی‌ها از بین می‌رود.

وی با بیان اینکه خدمات مالیاتی باید به صورت برخط ارائه شود گفت: مودیان باید بتوانند از منزل خودشان تکالیف مالیاتی را انجام دهند. در این راستا صدور گواهی‌های مختلف مالیاتی به صورت برخط، مالیات نقل و انتقال سهام غیربورسی به صورت غیرحضوری، مالیات بر ارث و برون سپاری خدمات مالیاتی، توسعه دفاتر پیشخوان، ارائه خدمات مالیاتی بر روی اپلیکیشن از اقدامات سازمان امور مالیاتی است.

به گفته سبحانیان، تکریم مودیان یک تکلیف در سازمان امور مالیاتی است. مرکز ارتباطات مردمی ۱۵۲۶ به صورت ۲۴ ساعته پاسخگوی فعالان اقتصادی و مودیان مالیاتی است.

وی بیان کرد:  استفاده از شرکت‌های دانش بنیان، سیستمی کردن فرآیندها، جلوگیری از فرار مالیاتی با استفاده از شرکت‌های دانش بنیان از محور‌های اصلی ما است.

رئیس کل سازمان امور مالیاتی اعلام کرد: سال گذشته برای شناسایی املاک لوکس تقریبا در کل کشور حدود ۱۰ هزار واحد را شناسایی کردیم که امسال موفق شدیم با ظرفیت یکی از شرکت‌های دانش بنیان فقط در تهران حدود ۱۲۰ هزار خانه گران قیمت را  شناسایی کنیم.  

وی بیان کرد: تمرکز بر دانه درشت‌ها یکی دیگر از رویکرد‌های اصلی ما است. ما به مودیان خرد فشار نمی‌آوریم. ۵۰ درصد مشاغل که مودیان خرد هستند مالیاتشان صفر مطلق شده است. ۹۰ درصد هم زیر ۲۰ میلیون تومان مالیات پرداخت می‌کنند.

سبحانیان، اصابت مالیات بر فعالیت‌های غیرمولد را از دیگر رویکرد‌های سازمان امور مالیاتی  است و گفت: ما باید طوری برنامه ریزی کنیم که افراد سود خود را در بازار‌های سفته بازانه نبینند. مجلس در این زمینه همکاری خوبی دارد.

او بیان کرد: قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی تا جای خوبی در مجلس پیش رفته و امیدواریم در این مجلس به انتها برسد و به مجلس بعد موکول نشود. همکاری دستگاه‌ها برای در اختیار گذاشتن این اطلاعات نیز مهم است.

وی با بیان اینکه  لایحه مجموع درآمد در دولت تنظیم و به مجلس ارسال شده است. در این لایحه تلاش شده با کاهش نرخ، انگیزه سرمایه گذاری و تولید افزایش پیدا کند گفت: باید به سمت مالیات ستانی بیشتر از پرمصرف‌ها و کسانی که درآمد کمتری برای کشور ایجاد می‌کنند.

باشگاه خبرنگاران جوان اقتصادی اقتصاد و انرژی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: مالیات نظام مالیاتی سازمان امور مالیاتی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۶۶۷۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟

نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدم‌های مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او می‌تواند او را از تحقق وعده‌هایش بازدارد.

به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار می‌رود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت می‌کند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملی‌گرای هندی و فرسایش نهاد‌های دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان می‌آورد.

هند نارندرا مودی تجربه‌ای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند می‌تواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی می‌تواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند می‌تواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.

هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریع‌ترین نرخ رشد را در میان کشور‌های بزرگ دارد. داده‌‎های جدید نشان می‌دهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روش‌های جدیدی نمایان می‌شود. شرکت‌های آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمت‌های جهانی را تغییر می‌دهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.

اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه می‌یابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محور‌های این رشد "برنامه عظیم زیرساخت‌"هاست که بازار واحد گسترده‌ای را به‌هم پیوند می‌دهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه می‌کند. برخی از این زیرساخت‌ها، چون پرداخت‌های دیجیتال، بازار‌های سرمایه مدرن و بانک‌ها نیز نامشهود هستند. همه این‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.

محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکت‌های فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کرده‌اند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکت‌های بین المللی عرضه می‌کنند. اما باوجود پردیس‌های فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح می‌دهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صد‌ها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداخت‌های انتقالی دیجیتال دریافت می‌کنند. داده‌های جدیدی نشان می‌دهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی می‌کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.

اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفق‌ترین سیاست‌های او از دستورالعملی استفاده می‌کند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب مانده‌ها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی می‌گویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکت‌های بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسب‌وکار‌ها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد.

بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده می‌کند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد می‌کند.

از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راه‌ها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعه‌ای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر می‌گیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز می‌تواند به نوبه خود در سایر بخش‌ها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهره‌وری کلی را افزایش می‌دهد و رفاه هدفمند می‌تواند به کسانی که عقب مانده‌اند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهر‌های شمالی پرجمعیت را به سمت شهر‌های جنوبی و غربی فراهم کند.

با این معیار‌های برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایده‌‎هایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکت‌ها از مودی می‌ترسند می‌تواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهر‌ها و کشاورزی نیاز به همکاری دولت‌های محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمی‌شوند، و همینطور گروه‌های اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.

سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش می‌دهد، او باید انگیزه‌های استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاست‌های شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعده‌های خود را محقق نخواهد کرد.